BOŞ KAĞIT

Yazıyorum. Boş kâğıtları düşüncelerimle doldurup, düşüncelerimi boşaltıyorum. Bana göre dolu başkalarına göre boş, ne fark eder. Herkes düşünmeden konuşur, konuştuklarını yazar. Bense sustuklarımı düşünerek yazıyorum. Boğazıma bir düğüm oturuyor, yutuyorum. Herkes gibi değilim işte, yine yazıyorum... Harf harf çoğalıyor yalnızlığım, satır satır büyüyor sensiz çığlığım. Keşke sabrımda tükenmese kalemim gibi. Ama beni tüketiyor her elime alışım kalemimi. Çünkü biliyorum yine birikti sustuklarım. Kelimeler deliyor yüreğimi. Bundandır hece hece bitişim ve konuşmayı isteyişim. Keşke sizler gibi düşünmeden konuşsaydım. Konuştuklarım havada asılı kalsaydı kâğıtlar yerine. Keşke "keşke"lerim olmasaydı.

NÇ