Kuyusundan yabancılık çeken adam gözlerini boşluğa dikti. Daha doğrusu teyelledi. Sonra sökerim belki diye öyle yaptı. Umudunu yitirmemişti ya da yitirmişse de bulmayı istiyordu. Yolda rastladığı köpek ona heykel gibi baktı. İçine içine baktı açıttı...Bakışları olta gibi takıldığı içindeki yabancılığa ve hafifçe kanatarak çıkardı dışarıya. Kan köpeğin kanıydı, ama bedenine çarpan spor arabanın kırmızısına hiç benzemiyordu. Bu kırmızı onun kırmızısıydı.
CEM MUMCU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder