Karanlıktan bir el uzanır sana
Görürsün, uzanırsın kurtarsın seni diye
Asla ulaşamazsın...
Kaybolduğunu hissedersin derin kör bir kuyuda
Sessizlik çığlıklını hapseder
Artık duyulan tek ses, sessizliktir!
Ne bir umut vardır hayata bağlayacak
Ne de bir ışık kalbindeki karanlığı aydınlatacak
Güneş hiç doğmayacak, tek bir şey olacak yakıp kavuran;
Aşk ateşi...
Belki hiç yağmur yağmayacak onsuzluğu yaşadığım diyarlara
Gözlerini açacaksın göremeyeceksin hiçbir şey,
Karanlıktan başka
Üşüten, ürküten, üzen bir soğukluk olacak etrafta
Bir rüzgar esecek,
Nefreti hissedeceksin o an
Zaten kaybolan umudun
Artık asla sahip olamayacağın şey olduğunu anlayacaksın
Bir taş bağlanmış ayaklarına, adı aşk
Kocaman bir okyanusun ortasındasın hayat denilen
Yüzmeye çalışacaksın ama kara yokmuş anlayacaksın!
Sonra teslim olup kaderine batacaksın, denizin derinliklerine
Bazen düşüneceksin suçum neydi diye
Aslında olmayacak suçun vazgeçmemekten başka
Son bir nefes alıp tekrar deneyeceksin hayata tutunmayı
Vazgeçemeyeceksin ama kaybedeceksin
Anlayacaksın ki mühürlenmiş kalbinin kapıları,
Anahtar yalnız onda...
Bekleyeceksin, ‘belki bir gün’ deyip umutsuzca
Ama bileceksin ki gelmeyecek o ‘bir gün’ asla
Bir daha açılmamak üzere kapanmış kapılar
Bileceksin ki; direniş boşuna
Nafile gözyaşları akıp gidecek
Fark eden olmayacak...
Gülmeyi bile unutacaksın bir süre sonra
Artık senin için tek bir şey olacak
Tek bir çare, tek bir seçenek, tek bir son...
Görürsün, uzanırsın kurtarsın seni diye
Asla ulaşamazsın...
Kaybolduğunu hissedersin derin kör bir kuyuda
Sessizlik çığlıklını hapseder
Artık duyulan tek ses, sessizliktir!
Ne bir umut vardır hayata bağlayacak
Ne de bir ışık kalbindeki karanlığı aydınlatacak
Güneş hiç doğmayacak, tek bir şey olacak yakıp kavuran;
Aşk ateşi...
Belki hiç yağmur yağmayacak onsuzluğu yaşadığım diyarlara
Gözlerini açacaksın göremeyeceksin hiçbir şey,
Karanlıktan başka
Üşüten, ürküten, üzen bir soğukluk olacak etrafta
Bir rüzgar esecek,
Nefreti hissedeceksin o an
Zaten kaybolan umudun
Artık asla sahip olamayacağın şey olduğunu anlayacaksın
Bir taş bağlanmış ayaklarına, adı aşk
Kocaman bir okyanusun ortasındasın hayat denilen
Yüzmeye çalışacaksın ama kara yokmuş anlayacaksın!
Sonra teslim olup kaderine batacaksın, denizin derinliklerine
Bazen düşüneceksin suçum neydi diye
Aslında olmayacak suçun vazgeçmemekten başka
Son bir nefes alıp tekrar deneyeceksin hayata tutunmayı
Vazgeçemeyeceksin ama kaybedeceksin
Anlayacaksın ki mühürlenmiş kalbinin kapıları,
Anahtar yalnız onda...
Bekleyeceksin, ‘belki bir gün’ deyip umutsuzca
Ama bileceksin ki gelmeyecek o ‘bir gün’ asla
Bir daha açılmamak üzere kapanmış kapılar
Bileceksin ki; direniş boşuna
Nafile gözyaşları akıp gidecek
Fark eden olmayacak...
Gülmeyi bile unutacaksın bir süre sonra
Artık senin için tek bir şey olacak
Tek bir çare, tek bir seçenek, tek bir son...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder